Bir ben bilirim neler çektiðimi senden, bir ben ! Ýnadýný, gururunu, kaprisini, triplerini ezbere bilen ben. Yine kapris krizlerine yakalandýðýn bir gündü; “Gidiyorum !...” diyordun da, Kalmayý; Aklýnýn ucundan dahi geçirmiyordun. “Gidene; Dur ! demek” haddim deðildi, “Gitme !...” desem de, gidecektin zaten o, inatla sen.
Gitmelerin sonu yok. Ýnan ki sen, ne ilk gidenimdin o ana kadar ne de son. Gitmelerden yana bende aldým nasibimi anlayacaðýn. Aslýnda “Gitme !” dememi bekledin saatler boyu Diyemedim her nedense, lâl oldu dilim. Attýðýn ilk adýmýn uzaklýðý hasreti yüreðe koydu Ve… akrep, yelkovanýný zehirledi o an; Saatler durdu.
Oyuncaðý elinden alýnmýþ bir çocuk gibi kala kaldým Durumumu özetler mi bilmem; Sudan çýkmýþ balýk ! Tek tabancaydým ben, üzerime geldi mahþeri kalabalýk. Yanaþtýðým “Yalnýzlar rýhtýmý” da kabul etmedi beni, Eksikti bir yaným, ne ney’in sesinde huzur vardý, Ne kadehler dolusu mey de artýk; Eski bir sevgili gibi girivermiþti koluma ayrýlýk.
Küstüm insanlara, kendime küstüm…küstüm dostlara Tozlu raflarý karýþtýrýr oldum, dünden kalan ne varsa… Tek tek elden geçirdim tozlanmýþ anýlarý Defter arasýnda kalmýþ kuru gülden tut da; Ucu sararmýþ yakýlasý mektuplara, Buruþturulup bir kenara atýlmýþ yýrtýlasý resimlere kadar Ne varsa… ama ne varsa topladým… ateþ yaktým.
Seni yaktým, beni yaktým, bizi, bizleri yaktým. Neron’laþmýþtým sanki, oturdum seyrine baktým. Boynuma sarýldýðýn pozlar, bana yazdýðýn tüm satýrlar Yanýp kül oldular aþkýnýn hasretiyle. Olan biten bundan ibaret iþte… Yine de soranlara mütevazý davranýyorum. Aðýz alýþkanlýðý beklide ama; “Unuttum” demekle yetiniyorum.
Recep Ümit NÝÞANCI - Muratlý / TEKÝRDAÐ Sosyal Medyada Paylaşın:
namikcemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.