ul
İşte ben o zaman bahar dedim..
Daima, umut dolu ve açýk olduðunu görmeyi becerdiðimde hayatý
Ve hatta doðum gününü özleyen bir çocuk gibi,
Uzun umutlarýn yola haykýrýþlarýný bekleyen bir ben gibi,
Okþandýðýný gördüm yüreðinin.
Geriye dönüp o aný yaþamayý istediðini gördüm.
Ne sana sevdiðimi söylediðimde,
Ne de bir elveda mektubuna döktüðün yýldýzlara bakarken,
Acýmasýz yýllarýn bir eylül baharýna hiç bu kadar uzak baktýðýný görmedim.
Oysa gözlerin hiç yalan söylememiþti..
Ta ki….
Bak, Saat bahara çeyrek kaldý,
Kapattýðým kapýnýn ardýna verdim kendimi.
Ne gecesi belliydi ,ne de gündüzü.
Ne renkleri güne durdu ne de güneþi sabaha çýktý
Ve ben... Ýþte o zaman bahar dedim.
O gün, gözlerimde bir ateþ yaktým.
Parmaklarým el tutamaz halde, avuçlarým büzüþük...
umudun yolu,
Yüreðimin ýþýltýsý,
Ve zuladaki bir þiþe raký,
Bir de kendimi aþk sanarken,
o kentin ýþýklarýna, rengârenk kokular sürdüm.
Bir resim çizdim karanlýða,
Kýsýk hecelerle bütün hislerim yarým kalmasýn diye
bir sevda gördüm gözlerinde,
Ne, baharý çaðýran, ne de kýþ isteyen.
Ýþte ben o zaman bahar dedim.
9 kasým 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.