AYRILIK VAKTİ

Gözlerine baktým
Görmüyor artýk beni.
Ellerini tuttum
Sýkmýyor ellerimi
Ve þimdi, ayrýlýk vakti.

Sebepsiz, uzak, soðuk, yabani...
Dudaklarýn öpmeye mecbur sanki.
Anlatmaya korkuyordun belki,
Nedeni yok ama, geldi ayrýlýk vakti.

Duyamýyorum hislerini,
Aðlýyorum geceleri.
Sensizliðe alýþtýrýyorum kendimi
Ve olmasý gereken bu; ayrýlýk vakti

Yollarýmýz ayrýlmalý
Kalplerimizin küskün zamaný
Sen gittin, ben yaralý
Gelmek zorundaydý ayrýlýk vakti.

Yaþadýk, aðladýk, güldük...
Ve zaman yýprattý bizi; anlamadýk.
Artýk hayata karýþmalýydýk
Ne olursa olsun geldi ayrýlýk vakti.

Sana son “Sevgilim” deyiþim,
Gözlerini son görüþüm,
Sesini son duyuþum.
Böyle olmamalýydý ve þimdi ayrýlýk vakti.

Yazgülü TUNAR
“balaban Kent Þairleri”
Sosyal Medyada Paylaşın: