ortaya
Kýsa çöplü bir vakittin
Sevmekten artakalan minik bir maziyi
Söylettin
Ismarlama bir öfkeyle çerçeveleyerek
Ayný kibrin ikramý oldun
Ýblisle koþarak atbaþý gövdeni
Sundun köhnemiþ mutluluklara
Biperva
Yüzünü gerdiðin karanlýklardan çek
Dendiðinde sustun rengini
Sütünü içtiðin pýnarlara ihanet ederek
Kirini kustun
Nevrin döndüðünde
Sen nerdeydin bilmedin
Aklýný gömerken bir nebzelik kuma
Yüreðini de hiç ettin
Acýlarla erecektin kemaline
Vazgeçtin
Ham bir meyve gibi kopardýn sözü dilinden
Tadýný ifsat ettin
Islahý yok bir heyecanmýþ gibi
Hayatýný tükettin
Gaflet giydin hayana
Arsýz soyundun meydana
Ey insan müsveddeliði
Ey gammazlý gözle nazar eden
Ey hasetçi dilbazlýk
Ey yakýcý kýskançlýk
Öl
Gecenin katranýnda
Boð kendini
Bir sabah erdiðinde pencerene
Güneþin fýsýldadýðý umutla uyan
Kuþlarýn neþesinde ara kendini
Bir çiçeðin kokusuyla yun
Ve çevir dudaklarýnda
Seni aklayacak tövbeni…
Yýk
Yýk üzerindeki insan müsveddeliðini…