Hep çok bilinmeyenli denklem oldum… Bilinmeyecek bir þeyim de yoktu aslýnda, Ama; Ne toplandým, Ne de çarpýldým. Hatta, Kayda deðer bulunup, Çýkarýlmadým bile. Sadece bölündüm… Sadece bölündüm… Ve… bölündükçe de ufalandým…
Hiç bir zaman, Huzurla baþýmý koyamadým yastýða. Hep gelecek kaygýsý doldurdu yüreðimi; Aç insanlar, Mazlumlar, Kimsesizler… Týka basa hüzünle doldurdular yüreðimi. Üçkaðýtçýlar, Zalimler Ve namussuzlar ise Karabasan gibi hep üzerimdeydiler…
Bazen; Okyanuslar kadar derinlere dalmak istedim, Diz boyu sularda boðuldum. Oysa; Yýldýzlar kadar çok, Yýldýzlar kadar kalabalýktým. Ancak; Onlar kadar yalnýz, Onlar kadar sahipsiz býrakýldým…
Hiç bir yeni gün, Umutla karþýlamadý beni… Yürüyeceðim yol, Gideceðim adres hep belliydi. Bir mahkumun voltalarý kadar hýrslý olsa da; Bir mahkumun voltalarý kadar anlamsýz Ve bir mahkumun voltalarý kadar Sýnýrlý kaldý adýmlarým…
Tek þekerli çayým, Sabahýn yedisiyle yirmi ikisinde. Orta þekerli kahvem, Gecenin ilk sýfýrlý saatlerinde oldu. Çok þeker sevgilim ise Þiirlerimin dýþýna çýkamadý...
Dilekleri hep ben tuttum, Onlar hep baþkalarýna çýktýlar. Hep kapý aralýklarýna sýkýþtý mutluluklarým, Çektim, çektim çýkaramadým…
Ey! hayat... Sen, Sadece bir masalmýþsýn, Sana hiç bir zaman inanmadým…. Ben, Sefilleri çok oynadým, Ama hep gerçekçi oldum. Ben, Masallarda hiç oynamadým. Ýþte bu yüzden; Seni, Ne Anka Kuþunun kanatlarýnda, Ne de Kaf Daðýnýn ardýnda Hiç bir zaman aramadým… Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Osman AVCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.