ardýmda dünleri yakýlmýþ bir köy duruyor, yarýnlarý bilinmeze saklanmýþ ben boþ peronundayým istasyonun, raylarý hiç tanýmadýðým otlar sarmýþ gelmeyecek treni beklerken gözlerim, yazdýðým her þiire ayrý aðlýyorum içimden istim buharlarýný boþaltýrken sanki daha çok karaya vuruyorum derken bir silah namlusundan yükselen, kanat sesi doluyor kulaklarýma ölümden kaçýp barýþa koþan bir güvercin, gelip konuyor kedilerin arasýna karakalem resimlerin bütün dallarý çiçeklenmeye baþlýyor, iþte ne güzel bir çocuk kan yerine boyalý parmaðýný sürüyor yüzüne, bu daha da güzel ..
kedilere ve güvercine o çocukla beraber el sallýyoruz ve koþar adýmlarla aðaçlara doðru gidiyoruz.
*
/Dallarýna saplarýndan tutunmuþ iki olgun meyve. Birisinin al boyamýþ yüzünü de diðerinin yanaklarý hala pembe. Þöyle hafiften bir rüzgarýn esmesini bekliyorlar besbelli. Dallarý sallanacak ki deðecek birbirlerine elleri. Ben de beklemez miyim, bir rüzgarda açýlmasýný perdenin ………./
dört yaným bakýmsýz meyve bahçesi, ortada duruyorum ellerim havada gölgeleri düþlerimden tanýrlar beni oysa, yani tüm aðaçlar benden yana çaký izlerim kabuk baðlayýnca gövdelerinde, kýraðý çalardý mevsimlerini ama görüyorum ki þimdi, bir rüzgar bile esmiyor ki çýkartsýnlar seslerini yaðmur yaðýverse birden damlasý yeþil yaprak, içinde bir hayal çýrýlçýplak orman böyle doðurur bereketi, her nefeste dans eder gibi gözlerden uzak ..
yeþil yaprakla ikimiz bir dereye kendimizi býrakýyoruz ve açýk denizlere doðru sýrtüstü yüzüyoruz.
*
/Gölgeleri yelkenlerden güverteye düþen iki martý. Nasýl da kýskanarak izliyorlar þarabýn ýsýtamadýðý gecelerde, seviþerek kaynamaya býrakýlan yalnýzlýklarý. Karanlýk ve çýlgýn mavinin tam ortasýnda dalgalanan bir yeþil vals gibi, ben izlerken seni neden bulut rengine dönüyor gözlerim………/
kolay olmadý çocuk yüreðimle, çizmek deniz resmini ve üstüne bir gemi baharat korsanlarýnýn masalýný dinledim, ne zaman alsam elime kalemi anlatmadýlar bana yaþamda yokuþsuz yollarýn, sadece denizler olduðunu dalga boyu atýlan her kulaçla, yarýnýn içinin bugünden umutla dolduðunu þimdi bak canýmýn içi gökten iniyor ufkumuza, kanat takmýþ bir ýssýz ada sýkýntýlý zamanlarý biz yaþayalým ki, yarýnýn aydýnlýðý kalsýn çocuklarýmýza ..
bir çocuk, bin çocuk, milyon olup kanat takýp uçuyoruz güneþe bakýp bir an, gözlerimizi yumuyoruz . Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.