Bir çocuk bahçesi düþün; Bir salýncak, Ve içinde bir çocuk sallanan, Bir tane daha salýncak, Ve içinde bir çocuk daha, Ne gam, ne de keder; Sarkaçta boncuk, sallanan.
Durup bir sayalým þu bahçeyi, Kaç kere çocuk? Kaç kere salýncak? Salýncak kere çocuk, Salýncak çarpý toprak, Kaç eder Çocuk kere çocuk?
Ne þenlik! Kopsa, kanat takmýþ ya uçak, Ufku dar, kuleye sor! Havada uçan birþey var! Düþüp yere çarpacak, Altý-üstü bir oyuncak; Salýncakta dünya kadar mutlu ve ufak.
Bunlar, sadece çocuk, Yüreði yalana küçük, Eðriyi bilmeden çember çeviren, Gerçeði sormadan doðruyu görmeyen, Yay çizerek sallanan bu çocuk; Bir kere çocuk..
O bir çocuk! O daha çocuk! Salýncak ne ister? Sadece bir çocuk...
19.10.2002 - 2008 - 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.