YORULDUM

Beklemiyorum artýk, aydýnlýk yarýnlarý,
Sen de yalan söyledin, güneþ doðacak derken.
Yoruldum beklemekten, tükettim sabýrlarý,
Kuþun kanatlarýnda, sevda büyüyor derken.

Sabýr taþý olsaydý, inan çatlardý çoktan,
Karanlýklar içinde, ýþýk nerde beklerken.
Tükendi bak yýllarým, þimdi anladým yoktan,
Artýk çare nedir ki, yorgun kalbim teklerken.

Çatlayan atlar gibi, bak gör ter içindeyim,
Mecal kalmadý artýk, hayatla yoðrulurken.
Görmedim bir tatlý düþ, kâbuslar içindeyim,
Bir de senin hasretin, gözlerimde tüterken.

Yeþillerim kurudu, yârim hala nazlarda
Hazin hazin dinlerken, melodiler de sustu.
Baharlarý bitirdim, þimdi sýra yazlarda,
Can dediðim nerdesin, bak sesim sedam sustu.

Bulutlar aðýrdýlar, yaðmur yüklenmiþlerdi,
Gözlerinin üstünde, yaðmayý gözlediler.
Gülüþler asýldýlar, mahkûm edilmiþlerdi,
Ellerimse sahipsiz, güneþi özlediler.

Karanlýktan korkmam ben, gülümserim ölüme,
Yaþarken tattým zaten, köz köz bak acýlarým.
Ne bu dünya güldürdü, ne sen güldün yüzüme,
Hangi ruhsuz bedenler, dindirsin sancýlarým.

Sosyal Medyada Paylaşın: