Divane oldum

Sararýp oldum hüzünden,niye sevmezsin gönülden,
Ne bahar oldun ne yazdan,üþüdüm ben kýþ’mýsýn sen,
Deli oldum her geçen gün, sararýp soldum yüzünden,
Kara bahtým çekdirirken, yanarým aþk’ýn yüzünden.

Sen benim sevdiðimi bilmez misin
hicrana verirsin beni,
deli olacaðýmý düþünmez misin yokluðundan,
ayýlýða teslim edersin rüzgarlla savurursun,
sen beni.
Bilir misin?
bilirmisin ? sen,

Ne þafak oldun ne ufkum, kararan bir sevda oldun,
Seni sevmekten yoruldum, güneþimken þimdi soldun,
Küle döndüm her geçen gün,beni yaktýn soldururdun,
Kara bahtým çekdirirken, yanarým aþk’ýn yüzünden.

Ey divane gönlüm,
nedendir severken bu yandýðýn,
nedendir ! severken, kara,kara düþündüðün,
çok mu çektirdiler sana,
çok mu çektirdiler severken ey gönlüm,
ondan mýdýr ? “aðladýðýn,”
bulut gözlerin ! gezinir durur, aðlayarak boþlukta,
her durduðun yerden dökülür,
saðanak,saðanak yaðmurlarýn.
okyanuslara doðru uzanýrken,
hayal dolu, o gözlerinden.
Söyle ?
”Ey, Divane Gönlüm.”
söyle.



A.Yüksel Þanlýer
28 Nisan 2009-04-28
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: