YOLUN SONU
Yolun sonuna geldik biliyorum,
Yüreðinin çaðlayýp dilinin susmasýndan anlýyorum.
Tamam susuyorum ben de
Senin istediðin gibi olsun üzülmüyorum.
Çünkü ben senden gitmiyorum
Yalnýzca seni azat ediyorum hayatýmdan,
Düþüyorum aþkýn yakasýndan,
Titriyor sýrýlsýklam hasta bedenim ama göstermiyorum acizliðimi,
Arkama da bakmýyorum tamam
Gözlerindeki esrara aþýk olduðum kadýnýn çaresizliðine dayanamam
Çaresizsin biliyorum
Elinde deðil hayatta tutmak
Yüreðinde ilk günkü gibi yaþattýðýn bu aþký
Zaten istesen de silip atmazsýn geçen zamaný
Her aný sevda kokan bunca yaþanmýþlýðý…
Kalbime inandýramadýðým bu ayrýlýk
Serin eylül akþamýnda ölümü aratmayan bu yalnýzlýk
En derin baðlandýðýmda hayata, yaptýðýn bu haksýzlýk,
Þimdi gidiyorum
Ve biliyorum
Her geçen gün biraz daha çürütecek bu aþk ciðerlerini.
Yaran soðudukça canýn yanacak ve arayacaksýn dudaklarýnda tenimi
Baþkalarýnýn ellerinde yalan ,gözlerinde bir hiç gördükçe hayallerini,
Yine beni bulacaksýn,bu sefer sana deðil ölüme bakan ecel çökmüþ gözlerimi…
Kasým CAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.