hani hep derdik ya
ahh…! bir kuþ olsam
bir kanadým da sen
ahh…! sen gidince
bir kanadým ki ben
karnýndan konuþan bu þehrin
gri semalarýnda
aðýr aðýr çekiliyor
hasretin yorgun sözleri
balýkçýlarýn ellerinde ki hayat çizgisiyle
fýrtýna öncesi tüm günahlar
sezeryanla doðuyor
sen göçüyorsun
ihanetin en gerekli anýnda
gagalarýnýn ucunda açlýk timsali
-çýðlýklarla-
derine gömdükçe her acýyý
-martýlarla-
bir susam tanesi düþüyor þimdi
daha henüz mavisi çalýnmamýþ intihara
o kadar yalnýz ki
ve o kadar gerçek ki
sürüden ayrýlan kaderle
ku/r/þun yolunda buluþuyor keder
yaþamak için ne de çok sebep buldum seninle
ölümlerin parantez içlerinde ki þerefsizliðine söverek
masa baþý nasihatlarýnda geçti
aþk’ýn kelebek ömrü
kozamýza inat yaþadýk çok seviþgenliðimizi
sonra hiç utanmadan taç yaptým kelebeði baþýma
sense kanatlarýmda
eflatundan bir yosma
gözlerimde beni tutan bir þeyler var
gördüklerim kaçýnýlmaz ve ebedi
kendimi anlayana
kendimi kabul edene
ama kendim olmayana
ruhuma boyalý kuþ düþüyor þimdi
susmalarýný biriktirdiðim aþk’ýna
o kadar yalnýz ki
ve o kadar gerçek ki
kalbinden ayrýlan ruh
ku/r/þun yolunda buluþuyor benimle