Sen en çok erguvanlarý severdin. Ben gözleriyin rengini, karanfilleri. Bir de ellerin gibi beyaz yaseminleri. Her ikindi vakti, demlediðin çay kadar Gözlerin de ýsýtýrdý içimi...
Yüreðime dolardýn her nefes alýþýmda, Kýskanýrdým seni bahçemizdeki akþamsefalarýndan. Ýple çekerdim ikindi üstülerini, Yeniden ezberlemek için gözlerini...
Her gün ayný telâþla gelirdim eve, Yüreðim küt küt vururdu bahçe kapýsýnda Bir gün çekip gideceðim dünyada, Önce seni severdim, çiçekleri sonra. Yasemin kokulu ellerini daima...
Sen bana hep ilk günkü içtenliðinle gülümserdin, Ben mutluluktan uçardým. En çok da senden þu sözü duymayý severdim: Fizan’a bile gelirdin ya ! Hani sen benimle... Ankara,07.05.2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.