Ýçine adýný sakladýðým cümleler de sitemkar gözyaþlarýma çýðlýk mübahtýr, Aþka adanmamýþ cümleler,saçlarýn kokan cümlelere yaklaþtýran yalnýzca bir araçtýr. Bu gece ayrýlýðý duydum; Siyah kokan, Dudaklarýna yakýþmayan, Aþka dem vuran maraz cümlelerde. Ve bu gece þakaklarýma ýska geçti ölüm Bir baþka kortum bu kez yalnýzlýktan. Bu gece ayaklarýma inme indi ölüm…
Yaþatmaya çalýþýrken bu aþký sýðdýramadýðým kalbimde Korurken kaderime inen her acý darbede dokunamadýðým tek uzvum yüreðimde Neyim ben yada neyinim senin bu kadar yalvarmýþlýðýn zifir gölgesinde. Bedenim,ruhum ve ufkum dar gelirken saklamaya bu aþký, Neyinim ben senin ayrýlýða gebe dilindeki son tekerlemede…
Seninle yaþadýklarým aslýnda þimdiye dek hiç tadamadýklarým Aþkým,baharým,ruhumu titreten dokunmalarým Ýlk kez ellerinde inandýðým ebedi vuslatým ‘’Kaldý mý þimdilerde eski aþklar’’ kulaðýma zorla týkýlan eski yaþanmýþlýklar Bütün bunlara inat eskiden kalma bir aþk Ömrümden ömrüne adadýðým… Sen bitersen biter bu aþk Sen gidersen dönerim ölüme yüzümü Sen istersen yaratýlmýþlýðýn sonuna inat sonsuza kadar yaþar bu aþk. Ne olur gitme… Alma ayrýlýðýn adýný aðzýna Gitme… Sus sadece , sus içinde hazan tüten cümlelerde. Hazýr deðil bu adam dayanamaz bu kadar sevdiði anda hayatý ve seni kaybetmeye. Tamda ýsýnmýþken elleri bu baharý kýþa teslim etmeye…
Ayrýlýk dilimde buruk bir melodi þimdi Genzimi yakan birkaç þarký isyan edercesine avaz avaz baðýrdýðým Ayrýlýk davetsiz misafir güçsüz bedenimde Ve ben nefret ediyorum davetsiz misafirlerden, Hiçbir þey sunamayacaðýmý bile bile dünyama gelenlerden, Ayrýlýðý getirme dünyama Saadet-i vuslata bu kadar yaklaþmýþken.
Hayat karþýlýðýný almadýðý hiç bir þey vermez bilirim, Ben ödedim sevgilim bu aþkýn bedelini son kuruþuna kadar Ödedim çünkü duyduðum her hüzünlü þarkýda gözlerimin dalmasýndan bilirim. Bu bir ihtimal deðil , olasý mutluluklar deðil istediðim, Artýk hiç bir þey istemiyorum Allah’tan hak etmediðim Bende ki yalnýzca hayatta kalma çabasý ümidim,emelim,dileðim Karanlýkta neþ’e mi kovalayan yalnýzlýktan kaçarken Kollarýmý parçalayan satýlýk sevdalara çarparken sonsuz boþlukta Sensin beni o düþüþten kanatlarýyla tutup çýkaran,hayat veren meleðim.
Kýzmýþ gibisin, üzülmüþ gibi , kendini bulmuþ gibisin adýn geçmese de cümlelerde, Kaldýr baþýný bak içinde sakladýðýn özünle yüzüme Kendi gözlerini görene dek göz bebeklerimde Ve sus þimdi, Sus sakýn cevap verme. Sen yalnýzca gör yalvarýyorum damla damla akan aþký gözlerimde, Benim ol sen sadece Yalnýzca kal benimle ayaklarýna serdiðim bu aþkta Ve aþkýnla dolup taþýrdýðým ölümden öte hayat dolu muhtaç yüreðimde…
Kasým CAN Sosyal Medyada Paylaşın:
kasımm can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.