Gökyüzünde dönüp duran ateþ böcekleri misali,
Dönüp duruyorum etrafýnda.
Sen gökyüzündeki ýþýðým, yýldýzým,
Gecemi aydýnlatan umudum...
Sensiz her þey yok, her þey kayýp,
Tek gerçek geceler boyu gülümseyen yüzün,
Tek ýþýðýmsýn gözlerimi kapattýðýmda.
Anýlar boðuyor her yokluðunda,
Aklýma düþen her anýmýzda
Bir sen varsýn, bir de kol düðmeleri karþýmda
Kelimelerim kayýp, cümlelerim öksüz,
Yetim kaldým alaca karanlýðýnda...
Boynu bükük bir aþk acýsý anýmsatýr sesin,
Aklýma düþersin,
Akþamýn kýzýllýðý yüreðime vurduðunda..
Hala alnýmda son busen,
Yüreðimde sensizliðin kanayan sancýsý
Ýki ayrý yolda, iki can birleþir,
Her gece oluþunda...
Sen güneþli ýlýk sabahýnda,
Ben soðuk kýþ ayazýnda,
Sen yoksun artýk,
Ne baþýndasýn yollarýn ne de sonunda,
Sana koþuyorum bir adým daha yakýnlaþmak uðruna,
Nefesim kesilene kadar,
Sesim kesilene kadar koþuyorum sana...
Aradaki mesafe yaklaþtýkça,
Uzuyor yollar,
Ulaþamýyorum sana..
Bir sen varsýn aklýmda,
Bir de kol düðmelerin karþýmda...
Bak yine akþam olmakta,
Yüreðimin kýzýllýðý yollara vurmakta,
Yokluðuna adanan aðýtlar koynumda,
Etrafýnda dönen ateþ böceði misali
Alnýmda son busen yanýp durmakta…
Sanki sen hiç gitmemiþ gibi,
Sanki sen hep yanýmdaymýþsýn gibi,
Sanki senden hiç kopmamýþ gibi,
Canýmdasýn,
Kanýmda.
Ne doðan günün aydýnlýðýnda,
Ne baharýn yedi renkli tomurcuðunda,
Ne sabahýn meltem kokusunda,
Hiç bir þeyin tadý yok
Sen yanýmda olmayýnca...
Gün ýþýdý sevdiðim,
Bir ayrýlýk vakti daha yaklaþmakta,
Hiçbir þey söylemeden sessizce git sevdam,
Susma vakti kapýmýzda...
Biliyorum... Gitmen gerek...
Sen hiç gitmemiþ gibi yeni güne gülümsemem gerek...
Gözlerimdeki kanlý yaþlarý,
Kimseler görmesin diye silmem gerek,
Yeni bir gecede sana koþmam gerek.
Bir sen varsýn karþýmda, bir kol düðmelerin yanýmda.
Ruhumdaki ay çoktan karardý,
Gönlüme güneþ niyetine
Sen gerek.
Ayþe Manav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.