su gülleri

yere dökülünce gece
sehpada su
idamlýklarýn annesi

bir yaðmur sonrasý
boynunda yafta nasýl durur
aðlamak gibi

çatýlardan sýzan
o kýzýl kiremit tozu naz
üstümüz baþýmýz

güvercin kanatlarýndan
sýyrýlan gökyüzü
demir parmaklýklara tutunamaz

yýrtýlan bir gömlek gibi
ardýmdan gelen
ah þu su güllerinin kokusu

avuçlarýmýzda beliren
kader çizgisidir sorduðunuz derin
çukurlarda ten korkusu akýl

baþka bir yerlerde sanki
hayat yok mu var mý
önemli mi

kedilerin aklýný alan güneþ
benim olamaz
olamaz içimde Tanrýdan baþka sýr



Sosyal Medyada Paylaşın: