Ve
Bir De Şu Gönlüme Sor
Seven elbet kavuþur, sanma sakýn arkadaþ,
Bir de þu gönlüme sor, aþk denilen tutkuyu.
Efsununa kapýlýp, yanma sakýn arkadaþ,
Düþmek kolay, çýkmak zor, sanki dipsiz bir kuyu.
Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle,
Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Gözüm onu arýyor, dilim onu anýyor,
Gönlüm bu bekleyiþin sonu vuslat sanýyor.
Hasret içimde bir kor, gece gündüz yanýyor,
Özler oldu gözlerim deliksiz bir uykuyu.
Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle,
Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Ayrýlýk derin yara, ayrýlýk bitmeyen yas,
Edilmesi imkansýz, baþka bir dertle kýyas.
Sen ömrünü versen de, umma zerre iltimas,
Sanki Leyla’dan miras, tüm güzellerin huyu.
Bir de bahtýn ezelden, karaysa eðer böyle,
Hiçbir þey gelmez elden, sen ne söylersen söyle.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.