-Ayrýlýk sürdüm tene, masal kendine küstü Her sevda doyumsuzluðun tarlasýnda düþtü-
Tene yayýldýkça sancý, karýþýr insanýn harcý Boþaldýkça zemberek, akrep sokar yelkovaný Her insan özünü arar, dudak öperken uçuklarý Sözün katmaný derindir, kaybolan gün artýðý.
Firari öpüþlerin dergâhýnda sabýrla örttüm ben yarayý Güle dokundukça kanadý, nurlu bir ýþýk geceyi salladý Doyumsuz sarýlýþlarýn aynalarý bin bir yerinden çatladý Þakaðýmda büyüdü aþka öfke, her veda kendini sakladý.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.