Yetiþemiyorum akýp giden her neyse, Çizgili yüzümden utanýyorum, Öyle büyük çukurlar çýkýyor ki yoluma Bir türlü ayaða kalkamýyorum...
Kederli ellerim biçare þimdi, Gözümün ferinde yarým bakýþým... Lüzumsuz kederlerin sebebi neydi, Bu acýyý bilmem kaçýncý anlatýþým...
Sonbahar döküyor yapraklarýmý, Her bir tanesi için yaþ döküyorum... Çöpçüler süpürüyor kalan umutlarýmý, Son sözlerimi kilitli bir sandýða saklýyorum...
Yýllar...saçýma beyazlar çalma, Eskitme azap dolu acýklý bedenimi... Yýllar...ne olur bana dokunma, Kime söyleyeyim söyletmediklerini...
Son saatlerini yaþayan ihtiyar, Umursarmý gül dolu bahçeleri... Son demini vururken vuslatýn bam teline, Geri verebilirler mi giden asi gençliði...
Engin su olmuþ kapýlmýþ seline hiçin, Görmüþ hayatý renk renk biçim biçim, Bir ses soruyor derinden bunca acý ne için, Cevaplar arýyor fani alemde, Sualler yakasýnda bir kara pençe...
Kýrýlan kalem son sözdür mahkum olana, Kýrýlan kalbin sözcüsü nerde...???
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.