Ekþi bir yalnýzlýktý onca zamanýn sonunda avuçlarýmda kalan, yokluðunla doluydu koskoca þehir... En yükseklerden baktým,belkigörürüm diye, þehrin her yerinde sen vardýn...þehri sevdim....
Haykýrdým çýðlýk çýðlýða hep susarak, acaba bu yorgun adam benmiydim... Aynaya baktým,gözümün ferinde sen vardýn... gözümün karasýný sevdim...
Ýnanmýyordum aslýnda ayrýlýk üstüne hiçbbir cümleye, meðer noktasý senmiþsin kelimelerimin... Güneþ batýyordu þehrin öte yanýnda, güneþin kýzýlýnda sen vardýn... güneþi sevdim...
Yasaklanmýþ aðýtlar yaktým ardýndan, isyan tüten þiirler yazdým... ELLERÝME BAKTIM SONRA, BÝRKEZ DOKUNMUÞTUN ELLERÝME...ELLERÝMÝ SEVDÝM...
Hep karanlýktý gelmeyiþin, tanýmadýðým insanlaradan yardým dilendim... Sancýlarla törpüledim kalbimi, çektiðim acýlarda sen vardýn.... acýyý sevdim...
Sevdim seni hatýrlatan herþeyi, ve kuþlarýn kanadýnda sakladým seni... Çünki umuda uçar onlar, Sen benim gibi umudunu yitirme diye, dünyayý,evreni,canlý cansýz herþeyi, herþeyi sevdim iþte.. seni sevdiðimin,milyonda biri kadar... yetti hepsine...
ama bir türlü sana yettiremedim... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.