Güneşin Çocuğu

Uçurum gibi derin yalnýzlýklara sýðdýrýldýk.
Gecelerce yanan yýldýzlara aðýt yaktýk
Emeðin elleri girdi kara çerçevelere.
Güneþin çocuðuyduk; üþüdük, üþütüldük
Uslanmaz dalgalarýn yolcularý olduk.

Gölgelenmeden tutunmaksa yaþam;
Ýnancýnla yelken basýp ufkun kýzýlýna
Ýsyanlarýnda kýrýlsýn kayalar parça parça.
Kaynaþmayan dalgalar yýrtýlsýn onurunla.
Güneþin tutuksuz þavkýnda eller, ellerimiz
En mavisinden çýksýn çerçevesinden...

Býçak kesiði acýyan sevdalarýn
Türkülerle dökülsün dillerden
Gözlerinin ýþýltýsý yapraðýnda zeytinin
Körükleyen inancýnla gebe kalsýn
Daha kýzýl batýþlara güneþ ...

Sosyal Medyada Paylaşın: