haydi durma gir þehre,
ýslýk ýslýk dolaþ terk ettiðin caddelerde.
sakýn bir duvara yaslanayým deme !
ben deðilim, dayanamaz sendeki çileye...
rahvan bir edayla adýmla haydi sokaklarý,
küfürler yaðdýr saða sola istersen bilinçsizce.
son sigaraný da iç, gün dönerken geceye
ve çek içine çekebildiðin kadar , yut.
aðusu çöreklensin genzine,
þakaklarýnda son bulsun,
ve neden içtiðini unut.
var git cinnet baþýný bir mezar taþýnda uyut…
haydi durma gir þehre,
seversin zaten gizemi, hiç çekinme.
siyahsa üstündeki hele bir de
süzül, sýyrýl günden iyice…
kalmasýn renk adýna bir nebze
ve kimselere görünme
varsa dudaðýnýn kenarýnda
azýcýk bir gülümseme…
haydi durma gir þehre,
deli bir poyraz olup es özgürce.
savur yalandan ne varsa
bu keþmekeþ þehirde.
ve isyan þiirleri yaz yavan seviþmelere…
haydi durma gir þehre,
el yordamýyla deðil, bul beni düþüncelerle…
belki koþuyorumdur hâlâ rüzgarlý tepelerde.
arama artýk beni kaf daðýnýn eteklerinde.
ineli çok oldu kanadýndan anka’nýn,
ayaklarým saðlam basýyor artýk yere…