Sendedir tüm umutlarım...
Sendedir tüm umutlarým...
Ýçime sýðdýramadýðým sevginle yüreðimin sonsuzluklara doðru kanat çýrpýþýdýr.
Birlikteliðin o özgür hazzýyla hayata seninle yeniden baðlanýþýmdýr.
Senden ayrý geçen zamanda içimde büyüttüðüm sevdanýn,
Hasretle, sabýrla, umutla gönlüme ilmek ilmek nakýþýdýr bu.
Kaybetme korkusuyla tanýþmanýn çaresizliði,hasretinin ateþiyle kavruluþumdur.
Uzak diyarlarda bir baþýma seni sensiz yaþamanýn,
Saðýnak saðýnak yanaklarýmdan süzülüþüdür.
Giderken bir daha dönmem demiþtin ya,
Ben seni unutmayý aklýmdan bile geçirmedim.
Gittim sandýn belki ama sen benden hiç gitmedin ki.
Sen hep içimde kalbimin en güzel yerindeydin birtanem.
Aþarken sen nice engin daðlarý bir baþýna deðildin bilesin.
Sýrtýný dayadýðýn o taþ bendim, o yorgun aðaç ta!
Sen demlerken dertleri volkan yüreðinde,
Ben yudum yudum içtim o dertleri bal þerbeti niyetine.
Kan gibi damarlarýnda can gibi canýndaydým hep.
Her þehirde seni bekleyen o sevdalý bendim.
Nice yüreklerde yer ararken sen bendim umutla seni bekleyen.
Sen benden hiç gitmedin ki birtanem.
Herkesten gizlediðim adresimi bir tek sana verdim.
Gönül bahçemdeki en güzel gülleri senin için derledim.
Sendin, bir ömür yolunu gözlediðim umudum.
Senden gayrýsýný kendime haram bildim ey benim göznurum.
Zifiri karanlýkta yol alýrken sen yüreðindeki yüreðimdi seni bana getiren.
Her ellerimi açtýðýmda Allah’tan dilediðim,
Umudum, nefes nefes soluduðum ve bir gün gelirsin diye,
Yüreðimi yoluna bekçi koyduðum o can sendin birtanem.
Her geçen gün hasretinle birlikte içimin ta içinde büyütürken bu sevdayý,
Biliyordum...
Bu sevda bir gün getirecekti seni bana.
Olamazdým çünkü birtanem ben sensiz asla olamazdým.
Adým adým dolaþsamda dünyayý senin gibisini bulamazdým.
Ne senin gibi bir beklenen vardý þu koca dünyada,
Ne de senin gibi bir sevilen.
Ve en önemlisi;
Yok birtanem,
Yok senin gibi baþka bir sen...
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.