Ben mi geç kaldým yoksa yýllar mý erken düþtü
Mevsimler mi birleþti, önceden dört sanýrdým.
Þimdi kýþýn karlarý saçlarýma üþüþtü
Görebilseydim bunu doðmaktan utanýrdým.
Akþamýn büyüsüyle þimdi aðlar ufuklar
Güllerimi öpmüyor serin sabah rüzgârý
Uçuruma itiyor biçimsiz korkuluklar
Ýsyan ediyor ruhum çýkartarak çýngarý.
Tutuþturur ruhumu çileden düþen ateþ
Duman göðe ulaþýr alev sarar her yeri.
O ateþ ki kýzgýn lav kýskanýr batar güneþ
Durmak bilmez bir defa içimdeki serseri.
Kor ateþle kývranan þiir yazar düþlerim
Bin acýya þifadýr sihirli parmaklarý
Dizedeki naðmeyle büyüyor gülüþlerim
Hiç durmadan çaðlýyor hecenin ýrmaklarý.
Avucumda duruyor sözcüklerden yýldýzlar
Uçuverir bir anda nura boðar geceyi
Bazen de kaybederim o an yüreðim sýzlar
Dalgalarýn sesinde ararým tek heceyi.
Karalayýp kaçarýz ölüm levhalarýný
Bir nefesle gelmiþiz son nefesle gideriz.
Dünler çileli ama düþünerek yarýný
Yazarýz bir umutla, bizler þairiz deriz.
Afet KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM