Ey, gökleri ve yeri yoktan var eden Rahman!
Bu âlemde bir hiçtim, kudretinle yarattýn.
Acýlar içindeydim, sendin derdime derman
Doðmak mýydý günahým üzerime nâr attýn?
Ecrâm u ecsâm sana her zaman zikrederken
“Bu gaflet uykusu ne, hani duanýz?” derken
Titreyerek uyandým, iþte bu sabah erken
Þöyle baktým çevreme, bu ne muhteþem tasvir!
Kim kopya edebilir, bu resmi El Musavvir!
“Ol!” Emrinle var oldu, yeri yeþerten güneþ
Bilirim karanlýklar, tek emrinle kayýptýr
Hiç olur mu gökte ay, gecelerde güne eþ?
Görmezlikten gelirsem, affedilmez ayýptýr.
Mutsuzluða gark etti, korkutuyor hasletim
Merhamet et, ben garip, ben öksüzüm, ben yetim…
Yardýmýna muhtacým, þekva deðil niyetim.
Ölmüþe can verensin, ölü eden diriyi…
Beni artýk canlandýr, yalvarýrým, El Muhyi!
Açýlan yüreðimle, boþalan gözyaþýmla
Cemalinden süzülen nur katreleri gibi
Bütün varlýðým ile bu çileli baþýmla
Secdeye kapanarak sana geldim, Yarabbi!
Kabul eyle duamý, baðýþla günahýmý
Ne olursun duy artýk, çektiðim bu ahýmý!
Gölgelerden uzak kýl, gelecek sabahýmý
Günahýna mani ol, dilimin ve elimin
Beni sensin koruyan, sahip ol, El Müheymin!
Acziyetimi basýp, ateþ düþen koynuma
Eyyup sabrýný sarýp, tevekkül hýrkasýyla
Geldim iþte kapýna, tüm vebalim boynuma…
Yakarýyorum sana, dualarýn hasýyla.
Senden korkum nâr deðil, uzak kalmak sevginden...
Gönderdiðin kitabýn doyumsuz ahenginden…
Uzak kalmak, cennetin cezbedici renginden…
Sebebinden gafilim, tükendi tüm mecalim
Bildiðin gibi kurtar, bu çileden, Ey Âlim!
Kudretinden daha çok bahþet derman hediye
Göðü inleten ahla durmadan yalvarayým
Kalbimden taþan aþkýn daha da yaksýn diye!
Bir yüzü ak kulunum karadan da karayým
Ar ederim önünde diz çöküp yalvarmaktan
Ýçmeye yüzüm yoktur þerbet akan ýrmaktan
Muhtacým vuslatýna usandým bu firaktan.
Yarattýðýn bu kula sensiz yaþamak haram…
Nura gark et kalbimi Zül Celâl –i Ve’l – Ýkrâm!
Gün gelip can verirken, eksik koyma suyumu
Ki içimi kavuran, mahveden ateþ sönsün!
Þavkýnla ýþýklandýr, ýssýz çölde kuyumu
Ki mekâným zindandan, huzurlu köþke dönsün!
Rahmeti gazabýný aþmýþ olan Güzel Yâr!
Tutunduðum dallardan hani elimde ne var?
Dünyanýn ateþinden imdat eyle sen kurtar!
Bilirim cürmüm büyük, deðil yalvarmak haddim
Yardýmýna muhtacým, el uzat El – Mukaddim!
Ya Ýlâhi! Zikrinle çaðýldarken bu pýnar
Çaðlarýn kirlettiði ruh bedenim arýnsýn
Yaralarým çok derin, yaþlý yüreðim kanar
Hayata çizgi çeken kulun sende barýnsýn!
Ya Ýlâhi yýprandým, yoruldum kederimden
Ýsyanýma piþmaným, bu kötü kaderimden
Bak yine maðlup olup döndüm son seferimden
Ýstikbalim elinde, her cefana eyvallah!
Ak pak eyle ruhumu, çare sende, Ya Allah!
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM