Hani omzuma koymuþtun baþýný
Sonrasýn da
ne çok papatyanýn saçlarýný yolmuþtum...
Gittin ya
vazgeçmelere yüz vermedim
surat asma hakkýmý gömdüm derime
Gölgem terk etti
boðuldu gri de kahkahalar
Ferman kana susamýþ
canda kýrýk aynalar
Ateþ böceði gibi yaktým kendimi
Geldi oturdu küllerimin üstüne yalnýzlýk
terli kokusuyla...
Dilim baðlandý yakýn markajlara
efsunlandý bedenim
Zamana ayarlý sevdalarda
kimler dokundu tenime bilmedim
Nisan aðladýðýnda
çizeceðin gök kuþaðýndaydý gözlerim
ama fýrça darbelerin
oyuyordu uzaktan gözlerimi
asimetrik
Yüzümde parmak izin...
Delirmemek için voltalara kalktým
saymayý beceremediðim günlerin
diþleri arasýnda
Her volta çizik oldu
yüzümün ortasýnda
Dünler makyajlanýp serildi önüme
Ezbere bildiðim günler soludum
uzak diyarlarda
umarsýz ve sürgün
Ýsyan tetikleri damarlarýmda...
"Güzel zamanlarýn hatýrýna
beni bu gün vurma" feryatlarýn olmadý senin
Bilmezsin
tüm kör kurþunlarýn mideye doluþunu
rýzkýnmýþ gibi...
Duy Sevgili
Yalan seviþmelerin barýnaðý
þimdi bedenim
Ýþim beþ dakikada biter
tüketilirim
Gelenler
üç beþ kuruþla ayak izlerini
koyup alnýma giderler
Karabasan gözlerinde zincirlenirim
Terazinin yere yakýn kýsmý hep
uðrak yerim
Kolluk güçleri bulur ellerimi
kelepçelenirim
Kaçamam gözlerinden ýraða
sobelenirim...
Uzaktayken
adýmý hedefe koymuþsun
Çok çamur yedim
ki sen giderken tertemizdim...
Gözyaþlarýmla yýkandý yüzüm
tövbeye dair
Mevlana’nýn baþ ucunda
defalarca...
þimdi...
yine...
tertemizim...
Özgür SARAÇ/Râzý