Devleşen anlar

Özledim iþte yine kokunu
Ahh o þaheser gibi dokunu

Özlemek elde deðil ki tutsam
Yok etmek için çaresiz yutsam

Kara trenlere duygu yükleyen ki o
Ardýn sýra deli divane kükreyen ki o

Gel desem gelmezsin, o beni bilir
Ne zaman istesem, anýnda gelir

Vefalýdýr, kalenderdir halden de anlar
Duygular þahlanýr, devleþir anlar

sen bir kenara deðil beni kuyuya attýn
özlem bekasýnda bir ben yarattýn

zaman ilerler, düþtükçe artar, azalmaz
ben ve kuyu deðil bel ki zaman haz almaz

bir þey sorma bana, yarýn ne olur?
Ya ben beni, ya sen seni bulur.

Gitmek rüzgara karþý, dirençler uçurur
Arþ tepemde kaybolur, aþk ruhumu göçürür

O an ki, avuçlar aklýmý, baþýmdan alýr
Sade bir ceset gibi, bitkin bedenim kalýr

sonu ne dir, nasýldýr, olanaksýz bilmek
ya yarýda kesecek, ya sonudur ölmek!..

Muhittin Daðhan
24-04-2009
01 30





Sosyal Medyada Paylaşın: