Seni ne zaman görsem; Daðýlýyorum Bir tuhaf oluyorum, daral geliyor ! Eski bir saplantý mý bilemiyorum ? Küt, küt atýyor kalbim, içim eriyor Avuçlarým terliyor, dizim titriyor Olanlara bir anlam veremiyorum.
Seni ne zaman görsem; Tutuluyorum Derdimi söylemeye dilim varmýyor. Zihnimde raks ediyor onca kelime Ýki lafý üst üste koyamýyorum. Neler, neler geçiyor bilsen gönlümden Diyemiyorum iþte... diyemiyorum.
Seni ne zaman görsem; Panikliyorum Oysa geceler boyu talim etmiþtim Önüne çýkacaktým senden habersiz Cesaret firar etti, yürek; Selanik !.. Yine geçiyorsun bak kapým önünden Bense, bir adým sana... gidemiyorum.
Seni ne zaman görsem; Çýldýrýyorum Saymadým kaç bahar geldi de geçti Tek kelâm edemedim bunca yýl oldu Nasýl fark etmiyorsun, " hayret bir þey ya ! " Sabreden derviþim hesapta güya... Ele varýrsýn diye... kahroluyorum.
Seni ne zaman görsem; Sarsýlýyorum Bir zelzele baþlýyor sol tarafýmda Kaybetmek korkusuyla ürperiyorum "O, yalnýz bana ait, bana" diyorum Birisi var kolunda bu mümkün deðil Yabancý da gelmedi; Tanýyor muyum ?
Seni ne zaman görsem; Utanýyorum Haberin dahi yoktu duygularýmdan Gelin-güvey olmuþtum kendi kendime Nereden bilecektin ki; Melankolimi ? Vardýn iþte sonunda... Emmi mgillere ! Seni ne zaman görsem; " Y E N G E " diyorum.
Recep Ümit NÝÞANCI 06.07.2008 Muratlý - TEKÝRDAÐ. Sosyal Medyada Paylaşın:
namikcemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.