İlk kitabım alfabem.

ilk, kitanýmdý,
okuduðum alfabem,
ilk sayfasýnda , kapaðýnda atatürk resmi olan,
ilk öðrendiðimdi, o atam,
savaþlarda, bir kahraman,
bize sevgisiyle, sözüyle önder olan,
bizi, düþmanlardan kurtaran,
baðýmsýz ve hür yaþamayý öðretip,
bu güzel cumhuriyeti kuran,
anlatýr dururdu, ilk okulumda öðretmenim,
ballandýra,ballandýra,
anlatýrdý hemde,
meðer çok severmiþ,
öðretmenim.

derdi,evlatlarým,
bir zamanlar, iþgal oldu bu güzel vatan,
paylaþýldý memleket,öldürüldü çoluk çocuk,
ýrzýna geçildi,
kahraman, bacýnla,
köyde kalan, kahraman anan.

sonra biri çýktý, içimizden,
çakýr gözlü, sarý saçlý,
çatýk kaþlý ve çelik bakýþlý,
adý mustafa kemal’di,
mustafa kemal’di,birmisiniz dedi,
öðretmenim.

geçti baþý boþ ordunun baþýna,
birlik etti,çerkesi kürdü,lazý kim varsa,
top tüfek çaldý, düþmanýndan,
atölyeler kurdu mermi silah için,
birlik oldu,kim varsa eli tüfek tutan,
geçti cepheye,mustafa kemaldi kumandan.

sonra, ya itiklal ya ölüm dedi,
ilk hedefiniz ak deniz dedi,
o, yüce asker yüce kahraman,
yüce komutan.

kan gövdeyi, götürdü,
ve þehit düþtü cephelerde binlerce atan,
sonra kuruldu yeniden bu güzel vatan,
derdi, benim ilk öðretmenim.

doðruydu,
çoðumuzun, þehitti dedesi,
çoðumuz öksüz kaldýk o zaman,
ama kurtulmuþdu vatan.
dedi öðretmenim.


sonra yine anlattýrdý öðretmenim,
derdi o yýllarda,
fakirlik yokluk yokluk diz boyuydu,
ama mutluydu dedi, her insan,
kurtarýlmýþtý vatan ya, düþmandan,
onun için mutluydu,mutluydu insan.
derdi ilk okulda öðretmenim.

düþünürüm,
nasýl zorluklarla kurulmuþ cumhuriyet,
nasýl kazanýlmýþ baðýmsýzlýk,
derim ki ona uzanan eller kýrýlsýn,
oturup þöyle bir düþünsün,baþý elleri arasýnda,
desin ki iyi çýkmýþ aramýzdan bir kurtaran.
Atatürk gibi bir önder.
bize bu günleri yaþatan.
sað olsun o yüce KAHRAMAN.

a.yüksel þanlýer
18 nisan 2009-04-18
ankara






Sosyal Medyada Paylaşın: