inadýný
da
sevsinler
hem de inadýna...
yaralarýmý sýyýran en harbi aþk
iki ân arasýnda uzanan
þahdamarýndan kesik yemiþ karanlýðý üflüyor
gitmeye kývrýlmýþ bir kere zaman
uykusunda sayýklýyor adýmýzý
sesinin kýnýnda bekleyen inatla
avuçlarýmda çoðalan kederli aþk
yaþanmamýþ her þeyin çizgisine kývrýlmýþ
hayatýn rövanþýnda dans ediyor
kirpiklerinde yaþlarýn en göçebesiyle
sana ölecek bir yaðmurun duasýnda
gözünün ferinde parlayan inatla
kimsesizliðimin yalnýz efendisi aþk
eksik býrakýlmýþ yüzünden
eskidiði masaya yaslanmýþ anýlarla çürüyor
son gülücükleri ile
titrek ateþler arasýndan kurtulur gibi
yüzünün masumiyetine çizdiðin inatla
son baharýmýn feryadý aþk
ayrýlýðý kavuþturan dilinde pusu iþli yorganý örtüyor
ölümlerin yanlýþ adreslerinde
týrnaklarýna sýðmayan sabýrlý hasret
secde eden lâl gibi
dudaðýnýn kesiðinde ki kanda inatla
kalbimin büyük yükü yorgun aþk
düþerken kendi yarattýðý boþluða
boðuluyor kurgu gerçek doðuyor
koynunda ki fermana ölümüne
bin kere daha yazýlarak
ruhunun terk ettiði bedende inatla