Bilmem ki, kaç yýldýr bitmek bilmiyor,
Kalkmýyor bilekler, kýrýldý kollar.
Bunca yýl yürüdüm, sonu gelmiyor,
Dertlendi, derdime karýldý yollar!
Hiç kimse demedi, sen kimsin nesin?
Düþtüðüm kedere, kader ne desin?
Tükendi peþinden, bitti hevesin!
Her zaman yoluna serildi yollar!
Doðruyu býrakýp, eðriden gittim.
Meyhaneydi meydi, eridim bittim!
Berbat bir hayatýn, içinde yittim.
Yolsuz kaldý yolda yoruldu yollar!
Günü gün ederek, geçerken günler,
Ne kadar çoðalmýþ, arkamda dünler.
Eðlence çengiler, bitti düðünler,
Ömrümün ipine sarýldý yollar!
Amaçsýz, gayesiz çýkýnca yola,
Dalýnca zevklere, vermedim mola.
Düþünmeden, devam ederim hala,
Boþa geçen ömre, darýldý yollar!
Ümit’im bitmiþsin, kimsen yok gayrý!
Kimsenin kimseye, dokunmaz hayrý!
Mevla’nýn emrinden gidince ayrý!
Utandý, arýndan dürüldü yollar!
Ankara - 22.04.2009
Ümit Zeki SOYUDURU