Üþüyen çiçekler
Güneþsiz gölgelerde solarken
Kan yangýný yüreklerde hasret aðlýyor
Aðlýyor dünde doðan
Yarýnýn çocuklarý gibi
Talan edilmiþ bir dünyanýn
Sabahý olmayan gecesinde
Mutlu olmak varken ezelde
Þimdi masallarýný dinliyorum
Uzak zamanlarýn içinden kopmuþum
Yarýnýn bu gününde,
Doðmanýn buruk hüznüyle
Ezele mendil sallýyorum
Uçsuz bucaksýz bir meçhule
Sonsuzluðu bekleyen umutlariçinde
Yürekler dolusu özlemlerle
Sana geliyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.