Bir ipin iki ucu gibiyim Uç uca baðlanmak yalan Düþünürüm yüzbin defa o zaman
Güneþ ýþýðý ile yýkanýyor saçlarým Geçmiþle gelecek yan yana yaþasa diyorum Kurumuþ nehir yataðý, eflatun dik kayalar Serin sabah havasý ve akýþkan kum Þafaktan gün batýmýna bakýyorum
Çamurdan iplik büküyorum Yumak, yumak sarýyorum Acýlarýmý azda olsa azaltýyorum Kâhin eller, gizli-sinsi sesler her yana ulaþmýþ Ayrýmcýlýk yapýyorlar Diþi hayvanlarý yasaklýyorlar
Hiç huzurum kalmýyor Dayanmýyor bu can artýk Ruhum katmer katmer olmuþ nakýþ-nakýþ Ýþlediðim ürünlere yansýyor Bu topraklara dökülüyor alýn terim El emeklerim
Ve bir rahibenin zarafetiyle Kalabalýk insan yüklü þehirlerin Mozaik süslü yollarýndan yürüyorum Yeþile boyanmýþ gök kubbeli minareler Tehlikeli bir þekilde, üzerime üzerime geliyor
KEMAL KEÇELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
kemal keçeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.