KANATSIZ KELEBEKLER UÇAMAZ

YÂR vardý yâr diyemediðim
Ayrýlýk olmayacak sandýðým
Taze açmýþ gül gibi umutlarým
Bir can nasýl iki can olur derdim
Tek kanatlý kelebek uçar mý hiç; Çýrpýnýr
Akmayan su nasýl dalgalanýr bilirdim

Güzel bir Nisan ayý, ýlýk bir gün
Anamýn ak helal sütü gibi hava
Bugün Sadece ben çýplak, kemiklerim sýzlamakta
Gönlüm mavi denizler gibi delirmiþ
Ak-pak köpükler þenlik içinde
Sandallar karaya vurmuþ
Günlerdir su yüzü görmemiþ

Daðlar çimen þimdi, öd yeþili akarsular
Ne kovalayan biri var onu
Ne kaçan birileri ondan
Yeþil topraklar sensiz, lodos coþmuþ
Saçlarým tel, tel daðýlmýþ
Açmýþ bahar gülleri çýldýrtan
Bahçeme hüzünler dolmuþ
Musalla taþýna yatmýþ gibi suratým
Eteðimden tutmuþ gibi ecelim
Dalgýným,
Dalgýn ölü nasýl sever, sen bilmezsin ‘YÂR’

Bir çeþme dibine bükülüp yaslansam
Ben ve yar, birde kurusundan yaban erik aðcý
Sonsuz gökyüzünün altýnda
Geç kalmýþ sevda þiirleri okusak
Elime ak-beyaz sayfalar aðýr gelse
Ayaklarým sallasam öd rengi sularýn içinde

Ne zaman anladým, zor tüm bu iþler
Marifet sensizde yaþamakmýþ

Kemal Keçeli

Sosyal Medyada Paylaşın: