DOKUNMAKTAN ÇEKİNİRİM

Öyle bir hayat ki?
Dokunamazsýn
Ne yaptýðýný anlayamazsýn
Yaþarsýn kendi halinde,
Olup bitenden habersiz

Acý bir söz,
tatlý sözü unutturur
Bitirir insaný,
sindirir
kanýný emer
Saðýr eder, duymazsýn
uslu, isteksiz
Kör olur, görmezsin

Demir, köprünün beton ayaklarý
Onun demirbaþ insanlarý
Ýþportacýlar sessiz
Balýkçýlar iþsiz
Martýlar aç..

Ve o sabah
Dilenciye
para veren, sokak kadýný

Sen ki;
topraðýmýn
Kiraz aðcý
dal incinir derim
Kýrýlýr belki de
Bir kiraz için
Dokunamam BEN


KEMAL KEÇELÝ





Sosyal Medyada Paylaşın: