(2) HOMER

"- Tapýnaðýmý çaldýlar.
Ettiler aðzýna, Ýda’mýn.
Sýðamýyorum hiç bir yere."
Dediðinde,
anlamamýþtým seni.(*)

Yýl 1978,
Berlin sensiz.
Ada Müzesi, Bergama Tapýnaðý.

O
görkemden haberdar deðilsen eðer,
girer-girmez
Büyük Salona,
bir buruk sancý okþar yüzünü.
Bu,
kurumuþ Mantar,
Yosun ve Tuz nemi karýþýmý
cevap;
"Mermerin Anadolu Hasreti" dir.
Þaþar kalýrsýn!

Köylümün
Kerpiç-Çamur sývalý duvarlarýný aklatan,
yakýlýp-öðütülüp Kireç olan Mermer,
yok olan Kollar, eller
ve de
Kuran’da;
"Ýnsan Oðluna Suret yaratmak yasaðýna kurban"
Yüzlerden traþlanmýþ gülümseme, hiddet, acý.
Sözsüz Karikatürler,
Sessiz Þiirler
selamlar seni.

"- Ey, Ýda’ya aþýk kavgacý Yürek !
Bir türlü gömemedik seni!"

(*) Vedat Oðuzcan
Sosyal Medyada Paylaşın: