Sensiz ilk gecem...

Anladým bugün bir kez daha...

Sensiz olmanýn ne demek olduðunu,

Özledim elbette ama söyleyemedim...

Boðazýmda kaldý her lokma, düðümlendi boðazým.

Hiç kimse unutturmuyor seni..

Dedim ya özledim elbette...



Hatýrlarsýn ya, kýþlarý sevmezdin sen hiç.

Alýþamamýþtýn mevsimlerime..

Her gün dahada zorlaþýyordu hayat.

Her cümleden farklý anlamlar çýkartabiliyorduk, ikimizde..

Hatýrla.. N’olur susma.

Anla.. Oyalanma boþa.

Zorlama, olmaz, olmamalý.. olmuyor..

Kopamýyorum.. yapamýyorum..



Seninleyim, ama yalnýzým...

Üþüyorum, hava soðuk...

Býrakma, unutma beni..

Ne olur dur.. gitme, yapma !..

Olmuyor sensiz, dur.. Ne olursun, dur.



Söylüyorum artýk saklayamam ki.

Seni seviyorum, yetiþemiyorum kelimelerine..

Cümlelerimi yitiriyorum, kaybediyorum sözlerimi, dilimi sonrada kendimi..

Konuþamýyorum, yutkunuyorum.. boðuluyorum.. anlatamýyorum.

Dur... ne olursun dur..

Býrakma beni.. Ne olur kapatma pencereleri,

Býrak üþüyelim..

Dur... ne olursun yapma..

Býrakma kalbimi.. Alýþamam ki ben yokluðuna..

Dur.. Bekle ne olursun..

Gitme...

Yaþayamam ki ben sensiz.




’’Yaþamýn son bulduðu yer, sensiz... sessiz gecelerimin ilki.. ’’ ....
Sosyal Medyada Paylaşın: