Karmaþýk duygularýn kesiþtiði yollarda Körelmiþ arzulara geçit vermez yardýn sen Çok düþündüm yýllarca anladým en sonunda Ferhat’a dað deldirten O, vefasýz yardýn sen.
Çorak, çatlak toprakta sevdam ile yeþeren Þu gönül aðacýnda tanelerce nardýn sen Öyle bir yaktýn beni; teþbihte hata olmaz Cehennem haricinde hiç sönmeyen nardýn sen.
Yüce, sarp yamaçlarýn bakir zirvelerinde Kardelenler üstüne yaðan kýrçýl kardýn sen Eriyip, yittin birden; kaydýn bir yýldýz gibi Üçlere, yedilere, kýrklara mý kardýn sen ?
Hayalimde, düþümde, dünümde, yarýnýmda Ciðerdeki solukta her þeyim de vardýn sen Hepsi yalan þu gerçek bunca sevgimden sonra Kadir kýymet bilmeyen ellere mi vardýn sen? N’ettin böyle n’ettin sen, söyle gülüm n’ettin sen ?