YİTİK

Yalnýzlýk var nefes alýþlarýmda...
Soðuklar hep yalnýz mý kokar?
Sýcaklýðýný yitirmiþ memleketim.
Suskunluðum çýðlýklardan derin...
Duyulmaz olmuþum,yok olmuþum,
Kendi içimde boðulmuþum...
Kime ne anlatýlýr þimdi?
Hayal kurmaya korkmak,daha fazla üzülmemek için midir?
Dayanmak,dayanmaya zorlanmak...
Denizin sonsuzluðu neden huzur verir insana?
Sonsuzluðun,tüm dertleri bitireceðini düþünmek mi içimi maviyle doldurur?
Yoksa mavi midir suskunluktan anlayan,dalga mýdýr dert dinleyen?
Bana sevdalardan bir huzur seç,
Gönüllerden sonsuzu!
Adý mavi olsun...
Bitsin bu sonu gelmeyen engebeler!
Yittikçe yitiyor yürek;
Sevdikçe korkuyorum...




Sosyal Medyada Paylaşın: