Sustum

Zoraki uyanýyorum sabahlara...
Sensiz,anlamsýz,basit ve amaçsýz bir hayatta;
Senden kalanýma iyi bakýyorum.
Ölüm de korkutuyor þimdilerde...
Büyüdüm mü dersin?
Yoksa karanlýkta korkmak mý sebeplerim?
Bir sensizlik,bir bensizlik,
Yarým kalacaktýk hani?
Oyalýyorum kendimi,
Seni düþünmemek adýna saçmalýyorum.
Beraber dinlediðimiz þarkýlar çýkýnca radyoda;
An baþka oluyor,ben baþka...
Gözlerimi kapatýyorum,
Hatýrlayýþlarým hep buruk oluyor...
Dayanýlmaz oluyor sonra,kapatýyorum kendimi hayata.
Þimdi nasýl unutmalý seni?
Çýkardým kýnýndan dertleri;
Dertler elimde,ellerim kanýyor þimdi!
Kan revan içinde hayat,ellerime bulaþmýþ...
Sustum!
Konuþmuyorum sana çýkan kelimelerle.
Sustum!
Anlatmýyorum seni kelimelere...


Sosyal Medyada Paylaşın: