Sessiz İniltilerinle Okşa Avuçlarımı

Takýnýnca ruhuma sessizliðimi
Sorarým hüznüme, kimsesizliðimi
Önümde siyah bir yelkenli, pupa yelken
Ben yüzümü yýkarým yeþil güvertesinde.

Yeter, geçsin artýk yüreðimdeki morluklar
Uzamýþ saçlarýma birazdan gün vuracak
Kartal yuvalarýnda aþký arayacaðým
Yýldýzlara adadýðým gülüþle yýkanacaðým.

Yaþamýn çelik çarklarýnda bir göz ev’dir yüreðim
Sevincin kapalý saðrýsýnda bir kýsrak içime bakar
Ýnler içimde i mgeler, kitaplar dolusu sevgiyim
Bir savaþ çýðlýðýyla gün gelip aðlayacaðým.

Aynalar tutarým içime, bir sürü yaþanmamýþ sevda
Varsýn bükülü kalsýn yüreðim, geçemesem de karþýya
Kâðýttan gemiler salsam bir göle, çýksam yolculuða
Uçaklar yapsam sana gülüm, uçsam yeþil dünyana.

Bir kýr menekþesi sakladým topraða, özlemin yurdunda yetiþir
Bu insan harmanýnda sensizliðin adý hiç doðmamýþ güneþtir
Al avuçlarýmý sýzým, karanlýk aydýnlýkla zýt iki kardeþtir
Sessiz iniltilerinle okþa avuçlarýmý, çýðlýklarýnla özleþtir.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: