EY OĞUL
Çok gördüm arsýzý geçmedim ardan,
Ýnsan olan arsýz olmaz ey oðul.
Çok içtim zehrini dönmedim yardan,
Yiðit olan yarsýz olmaz ey oðul.
Daðlar parçaladým, çöle su çektim,
Namerdi tanýmam, merde diz çöktüm,
Söðüt deðil elma, armut, nar ektim,
Çünkü aðaç barsýz olmaz ey oðul.
Allah’ýmdan baþkasýna tapmadým,
Hak söyledim, Hak yolundan sapmadým,
Kem bakana bir kötülük yapmadým,
Cennet varsa, narsýz olmaz ey oðul.
Özentiden uzak öze dikkatim,
Hece hece söyler söze dikkatim,
Söze ne gerek var, göze dikkatim,
Kartal gözü fersiz olmaz ey oðul.
Ben ben deyip çýkma bu er meydana,
Kibirlenip uyma lein þeytana,
Çýrpýp yere demesinler ey dana,
Er meydaný ersiz olmaz ey oðul.
AHISKALI terk eder mi baðýný?
Baðý deðil baðdan tek yapraðýný?
Kazan oðul her karýþ topraðýný,
Çünkü insan yersiz olmaz ey oðul.
Mircevat AHISKALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.