Umutsuz Aşk Gemisi

Benim aþkým,
Çöl ortasýnda kalmýþ bir gemiye benzer.
Evet; Susuz çöller ortasýnda bir gemi.
O gemi ki belki de yaþadýðý müddetçe;
Su görmeyecek!
Ama tatlý hayallar kurup,
Su aþkýyla yaþayacak.
Deniz deðil,
Bir arýk bile akmayacaðýný bile - bile...
Evet, iþte bu; benim gemim!
Benim bindiðim gemi,
Umutsuz aþk gemisi,
Çölün ortasýnda bir gemi,


Ýþte ben bu geminin kaptanýyým.
Etrafa bakýyorum;
Sýcak çöl rüzgarlarý esiyor,
Çöl güneþi kasýp kavuruyor,
Ufukta bulut parçalarý görünüyor,
Susuzluktan kuruyup, çatlamýþ dudaklarým;
Su, su diye mýrýldanýyor.
Gözlerim umut dolu bakýyor.
Gaddar rüzgar,
Son umutlarý da uçurup götürüyor
Ve ben gemimle yine baþ baþa kalýyorum.
Çölün ortasýnda kumlara saplanmýþ bir gemi,
Benim bindiðim gemi.
Ýþte ben bu geminin kaptanýyým;
Umutsuz aþk gemisinin.

Ama olsun, aþk bu;
Ne zaman, neye bineceði belli olmaz.
Umutsuzda olsa aþk ya!
Gerçeklerden uzak,
Tatlý hayallara dalýyorum..

Bir gün tekrar Nuh tufaný kopar.
Yer yüzü yine sular altýnda kalýr.
Ýþte o zaman benim gemimde suya kavuþur.
Ýþte o zaman vuslat gelir, hasret biter.
Umutsuz diye bir þey kalmaz.
Gerçekler acý!
Umutsuz aþklar dolu.
Ama hayallar benim,
Benim dünyam
Tatlý dünyam...
Kimse karýþamaz,
Her þeye kavuþurum.
Hayallar tatlý, gerçekler acý.

Ben suya kavuþmasý mümkün olmayan
Bir geminin kaptanýyým;
Umutsuz aþk gemisi! ...

Mircevat Ahýskalý




Sosyal Medyada Paylaşın: