SUSUZ ÇEŞME
Büyük sevgiyle koymuþ ustasý her taþýný,
Göstermiyor bu çeþme beþ asýrlýk yaþýný.
Aðzýný kapatmýþlar susmuþ þýrlayan sesi,
Þimdi yalnýz hayâlde çeþmenin efsanesi.
Oysa o bir vakitler ne de mutlu akardý,
Baþucunda dinlenen bir çok akýncý vardý.
Yalaðýndan su içen kuzular meleþirdi,
Yeþerttiði çayýrda yiðitler güreþirdi.
Suyundan içildikçe edilirdi dualar,
Yaptýranýn ruhuna giderdi fatihalar.
Her çeþmenin baþýnda bir da aðaç biterdi,
Kuþlar konup dalýna cývýl cývýl öterdi.
Gelen geçen yolcular orada dinlenirdi,
En tatlý yiyecekler gölgesinde yenirdi.
Þimdi ne çeþme kaldý ne de ulu çýnarlar,
O güzel eserlerin yalnýz hatýrasý var.
Susturmuþlar sazýný çalmaz olmuþ bestesi,
Þimdi yalnýz hayalde çeþmenin efsanesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.