bir adam çaðý öpüyor
ellerinden senin
sadece benim gönlümü kanatmak için
kalbim gözyaþýnýn suyunu
aþk’a akýtýyor
sadece senin gönlünü kanatmak için
bu düþtüðün
mavi bir zamanýn alacasý
ellerinde aðaran geçmiþin sinkaflý yazýsý
emanet sevmeler edindiðin bedenleri okþuyorsun
farkýnda deðilsin
/bana bilmediðim bir þey söyle lütfen
söylüyorum…hiçbir þey bilmiyorsun/
eski mabette
devþirme bir sabahýn
kan boyalý ihanetinde kuruyorsun
tartýldýkça günahlarýnla
bana hep fazlaydýn
oysa küfürleþirken zenginleþtin
fakirliðin bir aldatmaca
/þimdi sana öyle bir þey söyleyeceðim ki
tamam söyle…ama duymadýðým bir þey olsun/
gözlerine hasret düþürdükçe
ayrýlýk
dudaklarýn da zalim bir piþmanlýk
dayatýlmýþ ölümleri yaþadýn
-bende-
bilmediðimiz bir kentte
sahipsiz sokaklarý arþýnlarken
sahiplenemediðimiz aþk’ýn
alnýný karýþladýk
-sende-
/ne demek istiyorsun ya…açýk açýk konuþsana
açýk açýk konuþ ha…! hem de kapatmýþken aþk’ýn kapýsýný/
kaçak sevdanýn yel deðirmeni
ve tekrarlarýn sefili
ruhu yap boz bir adamý
onarýlmaz acýlarýndan kurtarmak için
kuþkulu bir býçak gibisin
saplandýðýn yerde kalmayý bilsen
ahh bir bilsen
yaralar gizlenir o zaman kendi kabuðunda
/söylediðin hiçbir þeyi anlamadým
hiç þaþýrmadým…çünkü sen, kendine bile aþýk deðilsin/
.
.
.
ki aþk
kalbin ötesinden gönderilen bir mesajdýr
okuyabilene…