hiç bu kadar beklememiþtim, telefonun diðer ucundaki bu üç harfi; “alo” diyebilmeni... oysa o telefonun diðer ucunda yoktun biliyorum ve bildiðim bir þey daha vardý niçin beklediðimi bilmediðimi
bu bayram da sensiz geçiyordu bir umut vardý içimde sensiz umutlanýyordu senin umrunda deðildi umudun da yoktu
hafifçe yaðmur çiseliyordu daha düþmemiþti saçlarýma kar taneleri düþen sendin aslýnda...
tükenmiþ bir hayatýn pozitif yönlerini keþfeden yüreðimde küllenen mecnun aþklarýmý yeniden dirilten yakan sendin aslýnda varlýðýmýn unutulmaya yüz tutmuþ çýrpýnýþlarýný müjdeleyen sendin aslýnda
hiç bu kadar beklememiþtim seni üzdüðümü anladýðýmda “affettim” diyebilmeni ve bir masum tebessümün peþisýra sürüklediði zoraki gülücükleri güldüren sendin aslýnda...
ruhun bir alacakaranlýðý süzüyordu her demi ateþler içerisinde umarsýz özlemlerim yanýyordu, yandýkça bitiyordu ve yüzünün yarýsý bana bakýyordu gözlerimdeki hüzün adeta okunuyordu oysa mutsuzluðu tarif etmek ne zordu sormuþtun ya iþte mutsuzluk buydu en çok yaz yaðmurlarýný seviyorum çünkü her damlasýnda hüznü yaþýyorum hüzün sendin aslýnda
hiç bu kadar beklememiþtim yanýbaþýmda olduðunu bile bile bir kez olsun o güzel yüzünü bana çevirmeni bilememiþim zamanýn bu kadar deðerli ve saniyelerin bu denli hantal olduðunu zaman sendin aslýnda
savurmuþ akþam akþam rüzgar saçlarýmýzý üfürmüþ sýcak iklimlerini kalplerimize ve rüzgar dolamýþ saçlarýmýzý birbirine rüzgar sendin aslýnda
hiç bu kadar beklememiþtim seni beklediðim kadar otobüs duraklarýnda ayaz, dondurucu ve kimi kimsesiz sirkeci garýnda
ne rüzgar vurabildi yüzüme, ne sessizlik, ne sensizlik vuran sendin aslýnda, sen... Sosyal Medyada Paylaşın:
huseyingunes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.