Asýrlarca kan akýttýk, feodaliteye, sömürüye,
Ýntan bitmiþti, insanlýk umutlanmýþtý nihayet,
Ve aç kalan korsan, saldýrdý ufukta ki her gemiye,
Balýktan geçtik, ummanýmýzý aparacak bu meymenet.
Yerimiz vardý aydýnlýk, pürneþe, yemyeþil,
Apak yaðardý karlar, aslýna denk, aslýna layýk.
Ne zaman çakallar, akbabalara verdiyse meyil,
Ne iman býraktýlar, ne aþ, ne çanakta yayýk.
Zemheri þafaðýnda bombalar patlar güm güm,
Firavun zevk sefada, Musalar ebedi sürgün.
Duygular zelil, itikat ziyan, her yer kýzýl kýyamet,
Bize hayat kan revan, onlara cümbüþ her gün.
Mevsimler tarumar, firari gezer, tepetaklak,
Ne yaz yaþanýr oldu þimdilerde, ne de kýþ.
Ýlkbaharda dökülmeye baþladý, filizlenen yaprak,
Ýbrahim’e tokat atýlýr, Nemrud’a tutulur alkýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.