Ürper/ten Çığlık

-yalnýzlýk aðacýydým ýssýz ve ürkek
dallarýmý aþk kýrana dek-


aklýmý çelen cýlýz þule büyüyor sonsuz alevlerle
ürperen günün arterlerinde yüksek gerilim
bütün tutkularýn dört bir yaný ter
kamçýlýyor kanýmdaki yangýný çýrýlçýplak bir seher
artýk bütün þarkýlar pervasýz
artýk müstehcen bütün harfler...


söðüt dalý eðilip öpüyor suyun berrak göðsünü
ruhumda çiçek senfonisi
uçsuz bucaksýz coðrafyayý kat ediyor bir serçe

saatten sýçrayan kývýlcýmlar sýçrýyor enginlere
akrep teninde gururla taþýyor aþkýn izini
yelkovan rüzgarý öpe öpe
geçiyor pýrýltýlý aþk denizini...


sabýrsýz fýrtýnalar son raddesinde
keþfe çýkan eller arsýz
kayýyoruz ýtýr kokulu tepelerden tenha vadilere

tenin alfabesinde fesleðenler sarsýlýp titrerken
nü sözcükler yeþeriyor lavlarýn geçtiði bahçelerde
ayýn göbek ekseninde yýldýzlar esrik
-yedi renge bürünüyor düþ sesleri venüs gezegeninde-



zaman baþtan çýkarken
kaç aþk nefes nefesedir
cennetle cehennem arasý mekik dokurken!





Sosyal Medyada Paylaşın: