çevrelenmiþ ateþler içinde buluyorum kendimi kimliksiz kentler kucak açýyor intiharlarýma
küllenmiþ bir aþkýn közlerini taþýrken yüreðim peþimde binlerce zebani koþturuyor kovarken günahlarýmý bedenimden fýrtýnalar kopuyor suskunluklarýmda
utangaç bir ceylan kisvesine bürünüyorum çýðlýklarýmýn sessizliði þakaklarýmdan vuruyor beni ve bütün hoyratlýðýma raðmen sensizliðe yenilmekten korkuyorum
biliyorum sensizliðe yakýlan þiirlerim intiharý içirirken kelimelerime ben hala aþkýný haykýramayan acemi bir þairim
susuyorum ve kendimi yitirdikçe sana gidiyorum oysa sen arkana bile bakmýyorsun güneþimden saklýyorsun gölgelerini ayaz gecelerden bile düþmüyorsun düþlerimden ben kendimden sana gittiðim halde sen kaç kez geldin baharlarýma söyler misin kordon boyunda kaç kez tuttun ellerimden hazýrdým oysa ben bir gülüþüne bir gönül bir geliþine bin ömür vermeye
ah sevgili þimdi girdaplarýmda boðulurken ben gözlerine kurduðum daraðacýna ömrümü asýyorum aþk ölmekle eþdeðerse ölümü aþk’a baðýþlýyorum
H.Ali Aydýn 14.04.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
aliy67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.