Ýçimde bir çocuk doðar Ýstanbul a salarým yalýn ayaklarýný. Sen Ýstanbul; Ýçimdeki gerçeði büyüt, Sen Rüyalara devþiren masallarýnla uyut.. … Bir rüyaya dalar içimdeki çocuk Seni gezer uykuda Þehrini, matemlerini.. Sen susarsýn, o büyür inadýna O büyüyü bozmaktan binlerce kez korkarak...
Düþtüðüm her yer zindan Her çýkmaz sokak Ýstanbul.. … Bir yar sevdim, Gözleri mahrem, yüreði Ýstanbul! Her acýya bin sýzý düþtü, her renge bir siyah Aþk Ýstanbul’a düþtü, Ýstanbul’a bin ahh… Her sevabýn içinde iþlenen binlerce günah.. Ne kadar da kurtulmak istesem ondan Ýstanbul’a aþk düþtü.. Çünkü Ýstanbul bir “düþ”tü…
… Gözlerimde bir serçe aðlar Kirpiklerindeki yaþ Ýstanbul kadar! Sen Ýstanbul; Sendeki beni unut Çocukluðumu kalbinde, Rüyalarýmý avuçlarýnda uyut.. Ah Ýstanbul, yüreðime bir bak! Düþlerimi gizlediðim zindanlarýna inat Hergün içimde bir çocuk doðar, Oyuncaklarýna sýðýnýr binlerce kez korkarak...
Ahh Ýstanbul… Seni soludukça içimde bir nehir büyür. Üsküdar da çay molasý verir bir kaptan, Boðaz’a nazýr bir yalý Yeni gelin misali açar utangaç panjurlarýný.. Deniz, her zamankinden hýrçýn bir mavi, Ýçim, her zamankinden uslu ve dahi.. … Nice hükümdarlarýn ömürleriyle beslendi canýn Nice çatýþmalarda yere serildi kanýn.. Þimdi bir küçük çocuk yolluyorum göðüne Dört mevsimin altýnda efsunlansýn, Yedi rengin üstünde renklensin diye...