gece yüklü yalnýzlýklar çökerken sensizliðime esrik bir aþkýn yaralarýný tüketiyor günahlarým özlemlerime düþen gidiþlerine inat her gece koynumda sakladýðým gölgelerin aðlýyor ve her mevsime yitik bir aþkýn sancýsý vuruyor
dayanamýyorum girdaplarýmda saklýyorum sýrlarýmý ve güncelerim ele veriyor beni mevsimin hangi haline baksam seni görüyorum hangi mevsimde ýslansam sen geliyorsun aklýma ayaz geceler bile silemiyor özlemini ateþlere sarýldýðým halde sýrýlsýklam üþüyorum sen istemesen de sevgilim ben her mevsimde yeniden ölüyorum
tükendim artýk sen kendi gülistanýnda gezerken kalbimden hançerlediler beni ben þimdi kör bir bahçývaným diktiðim güller kanatýyor yüreðimi avuçlarýmdan su içmiyor artýk serçeler kargalar tünedi ceviz aðaçlarýma ben intikamlarýmý çoðaltýrken gözlerimde kendi topraðýmýn ihanetine uðruyorum ve çýðlýklarýma gömülürken susuþlarým kendi kavgamda yere düþen yine ben oluyorum sen görmesen de sevgilim ben her mevsimde yeniden ölüyorum
kanýyorum incinen yüreðimi hangi þiir iyileþtirir ki hangi geliþ mülteci bir aþký yeniden doðurur bilmiyorum aþk ve sevinç bu þehri terk edeli ben dudaklarýndan içiyorum özlemini sen olmasan da yanýmda ben her mevsimde doðarken ölüyorum nasýl olsa gelmeyeceksin biliyorum olsun hayattasýn ya sen bilmesen de her mevsimde sana þiirler yazýyorum sen ölme diye sevgilim ben her mevsimde senin için ölüyorum
H.Ali Aydýn 15.03.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
aliy67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.